Ftalatlar, ya da ftalat esterler ve ftalik asit. Esas olarak plastikleştiriciler, yani esneklik, şeffaflık, dayanıklılık ve uzun ömürlerini arttırmak için plastiklere eklenen maddeler olarak kullanılırlar . Bunlar öncelikle polivinil klorürü (PVC) yumuşatmak için kullanılır .

C3-C6 alkollerden elde edilen düşük moleküler ağırlıklı fitalatlar, Amerika Birleşik Devletleri , Kanada ve Avrupa Birliği'ndeki sağlık sorunlarıyla ilgili birçok üründe kademeli olarak yer değiştirmektedir. Bunlar, yüksek moleküler ağırlıklı ftalatlarla (omurgalarında 6'dan fazla karbona sahip olanlar, bunların daha fazla kalıcılık ve dayanıklılık kazandığı) yer değiştirirler. Endüstriyel pazar hala yüksek ftalat plastikleştiriciler tarafından domine edildi; Bununla birlikte, yasal hükümler ve artan çevresel farkındalık ve algılar nedeniyle, üreticiler giderek ftalat içermeyen plastikleştiriciler kullanmaya zorlanmaktadır.

Prevalans ve insan maruziyeti

Yumuşatılmış plastiklerin bir çoğunda ftalat içerdiğinden dolayı, insanların çoğu bir miktar fitalatlara maruz kalmaktadır. Örneğin, Türk'lerin yapmış olduğu testlerde insan vücundaki sahip metabolitleri onların idrar örneklerinde ftalat esterlerine rastlanmıştır. Belli ftalatlara maruz kalan kemirgenlerin gözlemlerinde, yüksek düzeyde hormonal düzeylerini değiştirdiği ve doğum kusurlarına neden olduğu gösterilmiştir.

Ftalat Kullanımları

PVC, düşük maliyet, kimyasal direnç ve birleştirme kolaylığı nedeniyle kanalizasyon borusunda yaygın olarak kullanılmaktadır. Ftalat yumuşatıcılar, genel olarak çok kırılgan olan PVC'nin kullanımı için esastır.

Fitalatlar, enterik ilaç hapları ve besin takviyelerinden viskozite kontrol ajanlarına, jelleştirici ajanlara, film oluşturuculara, stabilizatörlere, dağıtıcılara, yağlayıcılara, bağlayıcılara, emülsifiye edici ajanlara ve süspanse edici ajanlara kadar çok çeşitli ürünlerde kullanılmaktadır. Son uygulamalar yapıştırıcılar ve yapıştırıcılar, tarımsal katkı maddeleri, yapı malzemeleri, kişisel bakım ürünleri, tıbbi cihazlar, deterjanlar ve yüzey aktif maddeler , paketleme, çocuk oyuncakları, modelleme kil, mumlar, boyalar, deri kemer, ayakkabılar ve tekstil ürünlerinde bulunabilir.

Baskı mürekkepleri ve kaplamalar, ilaç, gıda ürünleri ve tekstil ürünleri. Fitalatlar, aynı zamanda, yumuşak plastik balıkçılık lures, kalafat , boya pigmentleri ve "jöle kauçuk" denilen seks oyuncaklarında da sıklıkla kullanılmaktadır. Ftalatlar, duş perdeleri, vinil döşemeler, yapıştırıcılar, yer karoları, gıda kapları ve ambalaj malzemeleri ve temizlik malzemeleri gibi çeşitli ev uygulamalarında kullanılır. Fitalat içeren kişisel bakım ürünleri arasında parfüm, göz farı, nemlendirici, oje, sıvı sabun ve saç spreyinde bulunabilir.

Fitalatlar, modern elektronik ve kateterler ve kan nakli cihazları gibi medikal uygulamalarda da bulunur. En yaygın olarak kullanılan ftalatlar di (2-etilheksil) ftalat (DEHP), diizodesil ftalat (DIDP) ve diisononil ftalattır (DINP). DEHP, düşük maliyeti nedeniyle PVC'de küresel olarak kullanılan baskın plastikleştiricidir . Benzilbütilftalat (BBP), Batı ülkelerinde kullanımı hızla azalmasına rağmen, çoğunlukla bir döşeme malzemesi olarak kullanılan köpüklü PVC'nin üretiminde kullanılmaktadır. Küçük R ve R' grupları ile Ftalatlar olarak kullanılan çözücüler içinde parfüm ve pestisitler.

Dünyada her yıl yaklaşık 8,4 milyon ton plastikleştirici üretilmekte olup, bunun sonucunda Avrupada ​​üretilen ürünler yaklaşık 1,5 milyon mt seviyesindedir. Bu toplamların yaklaşık% 70'i ftalat olup, Yakın zamanda % 88 civarındadır. Geriye kalan % 30'u alternatif kimyadır. Plastikleştiriciler, plastikleştirilmiş ürünlerin toplam ağırlığının % 10-60'ına katkıda bulunur. Avrupa ve ABD'de daha yakın zamanlarda, düzenleyici gelişmeler, ftalat tüketiminde bir değişikliğe yol açmış, daha yüksek ftalatlar (DINP ve DIDP), DEHP'yi genel amaçlı plastikleştirici olarak değiştirmiştir, çünkü DIDP ve DINP, tehlikeli olarak sınıflandırılmamıştır. Bu söz konusu ftalatların hepsi artık birçok üründe düzenlenmekte ve sınırlandırılmaktadır. DEHP, her ne kadar uygulamaların, risk değerlendirme yöntemleri kullanılarak incelenirken risk oluşturmadığı gösterilmişse de, Kategori 1B reprotoksin olarak sınıflandırılmıştır ve şimdi Avrupa Birliği'nin Ek XIV'sinde yer almaktadır. REACH mevzuatı ile DEHP, REACH kapsamında Avrupa'da iptal edilmiştir ve yalnızca bazı sınırlamalarla belirli durumlarda kullanılabilir. Avrupa Komisyonu, Avrupa Kimyasallar Ajansı'nın (ECHA) Risk Değerlendirme Komitesi (RAC) ve Sosyo-ekonomik Analiz Komitesi'nin (SEAC) görüşünü aldıktan sonra Avrupa Komisyonu tarafından sınırlamalı olarak verilir.

Ftalatın Tarihçesi

1846'da selüloz nitrat plastiğinin geliştirilmesi, 1856'da ilk plastikleştirici olarak kullanılmak üzere hint yağı patenti ile üretilmiştir. 1870 yılında, kafur selüloz nitrat için daha çok tercih edilen plastikleştirici oldu. Fitalatlar ilk olarak 1920'lerde tanıtıldı ve hızlıca uçucu ve kokulu kafur yerini aldı. 1931 yılında, polivinil klorürün ticari mevcudiyeti ve di (2-etilheksil) ftalat geliştirilmesi plastikleştirici PVC endüstrisinin patlamasına yol açtı.

Ftalatın Özellikleri

Ftalat esterleri, ftalik asitin di alkil veya alkil aril esterleridir (aynı zamanda 1,2-benzendikarboksilik asit olarak da adlandırılır, yapısal olarak izomerik tereftalik veya izoftalik asitlerle karıştırılmamalıdır); "ftalat" ismi, " naftalen " kelimesinden türetilen ftalik asitten türetilir . Plastiklere eklendiğinde, ftalatlar, uzun polivinil moleküllerin birbirlerine karşı kaymasına izin verir. Fitalatlar açık bir şurup sıvı kıvamına sahiptir ve düşük su çözünürlüğü, yüksek yağ çözünürlüğü ve düşük uçuculuk gösterir. Polar karboksil R ve R 'çok küçük olduğunda (örneğin etil veya metil grupları) hariç, ftalatların fiziksel özelliklerine çok az katkıda bulunur. Fitalatlar, renksiz, ftalik anhidriti uygun bir alkolle (genellikle 6-13 karbon) reaksiyona sokarak üretilen kokusuz sıvılardır .

Fitalatların ve ilgili bileşiklerin plastikleştirmeyi polar polimere etkilediği mekanizma, 1960'lardan beri yoğun bir çalışma konusu olmuştur. Mekanizma, ftalat molekülünün polar merkezleri (C = O işlevselliği) ile tipik olarak karbon-klor bağının karbon atomu üzerinde bulunan, vinil zincirin pozitif yüklü alanları arasındaki polar etkileşimlerden biridir. Bunun için, polimer ilk önce Tg'nin üzerinde plastikleştirici varlığında ısıtılmalıdır.polimerin ve daha sonra bir erime durumuna. Bu, polimer ve plastikleştiricinin yakın bir karışımının oluşturulmasını ve bu etkileşimlerin gerçekleşmesini sağlar. Soğutulduğunda, bu etkileşimler kalır ve PVC zincirleri ağı, (plastikleştirilmemiş PVC veya PVC-U'da olduğu gibi) reform yapamaz. Fitalatın alkil zincirleri daha sonra PVC zincirlerini de birbirinden ayırır. Üretim sürecinin sonucu olarak plastik eşya içinde karıştırılırlar.

Genel olarak plastiklere kimyasal olarak bağlı olmadıkları için , ftalatlar plastik maddeden nispeten yumuşak vasıtalarla serbest bırakılır. Örneğin, ısıtılarak veya organik çözücüler ile ekstraksiyon yoluyla çıkarılabilirler.

Ftalatın Alternatifleri

Piyasada çok sayıda biyolojik alternatif var. Sorun, tipik olarak pahalı ve birincil plastikleştirici olarak uyumlu olmamasıdır. Bununla birlikte, maliyet-rekabetçi fiyatlandırmada ve iyi plastikleştirme özelliklerinde Dioctyl terftalat (DEHP ile bir tereftalat izomerik) ve 1,2-Sikloheksan dikarboksilik asit diisononil ester ( DINP'nin hidrojenlenmiş bir versiyonu) mevcuttur.

Tek reaktör sentezi kullanan ve birincil plastikleştirici olarak uyumlu olan bitkisel yağ bazlı bir plastikleştirici geliştirilmiştir. Dioktil ftalat için hazır bir yerleşiktir. Ve diğer birçok biyo-bazlı plastikleştiriciler de ftalatlara alternatif olarak geliştiriliyor ve genişletiliyor.

Ftalat Tablosu (Kullanılanlar)

Ftalat ve ftalat esterlerinin test ve analizleri ayrıca FTALAT FREE sertifikasyonu (ftalatsız ürün) için TÜRCERT ile iletişime geçebilirsiniz.